Het feest is bijna over!

Hallo allemaal!

Hier is hij dan... m’n allerlaatste berichtje vanuit Nieuw-Zeeland! Het feest is over en het is tijd om naar huis te gaan. De 18e zal ik om 17.00 Christchurch verlaten en na diverse tussenstops zal ik op 19 maart in Dusseldorf landen.

Jullie vragen je vast weer af (of niet) wat ik de afgelopen weken heb uitgespookt. Nou, dat zal ik jullie vertellen! Na het plaatsen van m’n laatste blog stond het zwemmen met dolfijnen op m’n programma. Sabine en ik werden in onze wetsuites gehezen en vervolgens bracht een boot ons in 20 minuten naar de dolphins. Er waren maarliefst 300 á 400 flippers in de zee! Als de schipper de hoorn blies was het tijd voor ons om het ijskoude water in te duiken. De guides hadden ons geleerd dat we veel geluiden moesten maken en dat we zelfs mochten zingen. Zo gezegd, zo gedaan. De dolphinwatchers die op de boot verbleven hebben ontzetttend gelachen om m’n piepgezang door m’n snorkel. :) Afijn, de dolfijnen waren erg nieuwsgierig en sommige bleven zelfs cirkels om je heen draaien. Het was een geweldige ervaring!

Na het zwemmen met dolfijnen in Kaikoura vertrokken we naar Nelson aan het Abel Tasman National Park. Daar maakten we een cruise en wandeling en maakten we voor het eerst kennis met de afschuwelijke sandfly :(. Deze vlieg/vlo springt op je lichaam en bijt je. Wanneer hij klaar is verga je van de jeuk en krab je heel je lichaam open. In Nelson konden we tevens de enige echte Lord of the Rings ring bewonderen. Altijd leuk!

Nelson zeiden we na twee dagen gedag en we pakten de auto weer naar Punakaiki. Op onze weg stopten we bij Buller Gorge, een canyon waar we over een swingbridge konden lopen en met een kabelbaan terug konden roetsjen. Die dag passeerden we ook de Pancakerocks. Deze rotsen bestaan uit honderden kleine laagjes, waardoor het net lijkt alsof er gigantisch veel pannenkoeken zijn opgestapeld. Die avond besloten we om eens een zonsondergang mee te maken, dus pakten we onze strandspullen en camera en liepen naar het rotsige strandje van Punakaiki.

In Punakaiki was buiten de Pancakerocks om niets te beleven en dus reed ik als een inmiddels geoefdende bergrijder naar Frans Jozef in the Southern Alps. Vanuit Frans Jozelf bezochten we de Fox Glacier (gletsjer) en beklommen we in een halve dag de gletsjer van Frans Jozef. Het is heel bijzonder dat deze gletsjer in hete temperaturen nog bestaan. We waren Iloon en wat busreizigers tegengekomen en gingen ‘s avonds naar de plaatselijke kroeg. Tevens brachten we een bezoekje aan de hotpools die gevuld waren met echt gletsjer water. Hmm, heerlijk om even te relaxen. (Jaaa... het reizigersleventje is vermoeiend hoor!)

Frans Jozelf ruilden we in voor Wanaka. Eenmaal in dit plaatsje aangekomen boekte Sabine haar skydive en ik besloot te gaan paragliden (aangezien ik in Nederland al een keer uit een vliegtuig ben gesprongen). Ik reed naar Treble Cone en trof daar m’n guides aan. Ze leerden me in een paar minuten hoe ik van de berg af moest rennen met m’n harnas aan. Dit ging goed en dus konden we gaan. Het is raar om van een berg af te rennen, maar eng is het zeker niet! We vlogen over schaapjes en watervallen en eindigden onze vlucht met snelle cirkels. In de middag troffen Sabine en ik elkaar weer en reden naar Puzzle World. (Illusiewereld) Het is erg grappig om te zien hoe snel je lichaam in verwarring kan worden gebracht.

Na onze extreme sporten in Wanaka uitgeoefend te hebben vertrokken we naar Queenstown. Het gezelligste dorpje van Nieuw-Zeeland. We genoten van het knusse centrum op het terrasje van een pizzaria en gingen uit in de kroeg. Ik was nog op zoek naar een adrenalinekick en dus boekte ik een wild river sledging trip. Je gaat met een klein vlotje van een wilde rivier af, waarbij je door rapids met gevaarlijke namen (Maneater, Dead Cow, Rollercoaster) word gesleurd. En als dat nog niet genoeg is gingen we ook nog is rockjumpen!

Ok... ik had m’n spanning hierna wel gehad en zocht de rust van de fjorden op. Sabine en ik reden naar Milford Sound en konden daar met mijn discountvoucher voor de halve prijs de zee op :). Tijdens onze cruise zagen we veel zeehonden, watervallen en regenbogen in het water. De nachten waren blijkbaar erg koud geweest, want de bergtoppen waren inmiddels bedekt met een laagje sneeuw.

Na 1 dag in Milford Sound te hebben doorgebracht reed ik Sabine terug naar Queenstown. We bezochten het Kiwi & Birdlife park waar we maarliefst 4 kiwi’s aantroffen. Lekker de moeite dus! Jammer genoeg moesten Sabine en ik hier afscheid van elkaar nemen, want zij wilde nog een aantal dagen in Queenstown blijven.

Ik reed vervolgens verder naar Otago Peninsula waar ik Albatrossen in een storm ging spotten. Daarna bezocht ik de Moeraki Boulders die omringd waren door Japanners. Hoe kan het ook anders? De Moeraki Boulders zijn bolletjes op het strand die eruit zien als een schild van een schildpad. Heel bijzonder! Na een paar minuten kwamen de bolletjes m’n strot uit en dus vervolgde ik m’n weg naar het pinguinstadje Oamaru. Hier ging ik met een aantal hostelgenoten de Yellow Eyed en Blue Pinguin bekijken. Het blijven grappige beestjes. :D

Inmiddels ben ik aangekomen in Lake Tekapo en heb ik vandaag Mount John beklommen, waarvan ik uitzicht had op de Southern Alps en uitgestrekte vlaktes. Het lijkt net alsof je naar een schilderij staat te kijken. Ik heb nog 2,5 dag te gaan en die zal ik vullen in Akaroa en Christchurch.

Ik hoop dat jullie van m’n blogs genoten hebben. Ik in ieder geval wel van jullie berichtjes! Ik zie jullie snel!

Liefs,

Colette