Einde alweer in zicht

Lieve allemaal!

Hier weer even een kleine update van mij uit het warme Lot et Garonne in Frankrijk. Ik en m’n team werken hard. (Ik schat ongeveer 10 à 11 per dag.) Echte vrije tijd heb ik bijna niet, waardoor het lastig is om jullie op de hoogte te houden van het wel en wee op camping Des Bastides. Ondanks de weinige vrije tijd die ik heb gehad, heb ik al enige activiteiten kunnen ondernemen. Dit was mogelijk, omdat mijn ouders, oma en Tim langs kwamen en mijn collega’s zo vriendelijk zijn geweest om een aantal diensten van mij over te nemen. Zo hebben Tim en ik geklommen en getokkeld op de parcours die in ‘Parc en Ciel’ in bomen zijn aangelegd. Tevens zijn we naar de historische bastides (vestingsstadjes) Monflanquin en Pujols geweest, hebben we gekanoëd op de Dordogne en hebben we een boottocht gemaakt op de Lot.

Tim en ik hadden weinig tijd samen, want hij zou maar van vrijdag tot maandag blijven. Eenmaal maandag geworden, nam ik ’s avonds afscheid. Mijn vader, Adrianus, zou hem naar het vliegveld in Bergerac brengen. Een aantal uur later kwam mijn vader terug op de camping met een kaart in zijn hand. Ik was aan het werk in het restaurant en wilde eerst alle gasten helpen, maar moest en zou de kaart meteen lezen van mijn vader. Afijn, dat deed ik dus maar om van het gezeur af te zijn. Toen las ik dat Tim helemaal nog niet naar Nederland was vertrokken, maar nog tot donderdag zou blijven om mijn verjaardag op 14 juli samen te kunnen vieren. Ik keek om me heen en vroeg: ‘Waar is hij dan? Waar is hij dan?’ En daar stond hij ....midden op het terras van het restaurant met een filmende Ellie achter zich. Het leek wel het tv-programma Memories, waarbij (oude) geliefdes elkaar weer na een jaar of 40 zien en elkaar liefdevol in de armen vallen. Nouja, met iets minder drama gebeurde dit verhaal ook bij ons. Heel de camping zat op het terras mee te genieten en Adrianus kon zoals gewoonlijk z’n geluk niet op. En ik maar die camera weg proberen te sturen.... jullie kennen me. Kopieën van deze film zijn overigens verkrijgbaar bij m’n mams. ;) Al met al was de verrassing natuurlijk geweldig en hebben we een hele gave tijd gehad. Na zijn vertrek moest ik jammer genoeg weer hard aan het werk om alles voor te bereiden op drukte.

Inmiddels zit ik hier nu al bijna vier weken en van echte topdrukte kan ik nog niet spreken. Het schijnt ook niet te komen dit jaar. De crisis zorgt voor een lage bezetting op de camping. Ook merken we het aan de bestedingen in het restaurant en de snackbar dat iedereen op z’n centjes let. Toch proberen we met bingo-avonden, talentenjachten, mini-disco’s, BBQ-avonden, playbackshows en karaoke-nights ons terras vol te krijgen. Vaak met succes! Het team is erg enthousiast, gemotiveerd en gezellig en dat zorgt voor een prettige werksfeer. Over een week keer ik weer terug naar Voorhout. Tot snel!

Veel liefs en een fijne zomer!


Dikke kus,

Colette